ေက်ာ္သူ
ႏိုဝင္ဘာ ၂၊ ၂၀၁၀
| ငါ … | ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ငါ။ |
| ဘာမွ အသံုးမဝင္တဲ့ငါ။ | |
| ဘာမွ အက်ဳံးမဝင္တဲ့ငါ။ | |
| လူမႈေရးေတာ့ သိ။ | |
| စီးပြားေရးက မရွိ။ | |
| ပညာေရးက မဟုတ္။ | |
| က်န္းမာေရးက ဆုတ္ယုတ္။ | |
| ဖဲြ႔စည္းပံုက ေထြျပား။ | |
| ႏုိင္ငံေရးက ေဝဝါး။ | |
| ဘာမွ အသံုးမက်ေတာ့တဲ့ငါ။ | |
| ဘာမွ အက်ဳိးမျပဳေတာ့တဲ့ငါ။ | |
| ငါ့ကို မင္းတို႔ရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္မႈကေန လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ေတာ့ ေပးပါေတာ့ … ။ |
ငါ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ငါ … ။
| ဒါေပမယ့္ … | ငါ့မွာ မင္းတို႔အသိုင္းအဝိုင္းေတြ မလုပ္ႏုိင္တဲ့ ပညာရပ္ရွိတယ္။ |
| ငါ့မွာ မင္းတို႔အဖဲြ႔အစည္းေတြ မျမင္ႏုိင္တဲ့ အျမင္အာ႐ုံရွိတယ္။ | |
| ငါ့မွာ မင္းတို႔အသင္းအဖဲြ႔ေတြ မေတြးႏုိင္တဲ့ အေတြးမ်ဳိးရွိတယ္။ | |
| ငါ့မွာ မင္းတို႔ပညာတတ္ေတြ မစြမ္းႏုိင္တဲ့ ပညာစြမ္းရွိတယ္။ |
| ဒါ . . . | ငါ့ရဲ႕စြမ္းအား။ ငါ့ရဲ႕ ပါဝါပဲ။ |
| အဲဒီ ငါရဲ႕ အင္အားကို မင္းတို႔ ခုတံုးေတာ့မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ | |
| ငါရွက္လွပါဘိ။ |
| ဒါေၾကာင့္ . . . | ငါ, ထပ္ေျပာမယ္။ |
| ငါဟာ ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ | |
| ငါ့မွာ မင္းတို႔ကို အက်ဳိးျပဳစရာ ဗလာ။ | |
| ငါ့မွာ မင္းတို႔အသံုးျပဳစရာ နတၱိ။ | |
| ငါ့လမ္း ငါသြားပါရေစေတာ့။ | |
| ငါ့အလုပ္ ငါလုပ္ၿပီး ငါ့သမိုင္း ငါေရးဖို႔ ငါ့ကို လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ | |
| ေပးၾကပါေတာ့။ |
| ေနာင္တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ . . . | တရားသိသလိုလို တရားရွိသလိုလိုနဲ႔ |
| ဝင္ေလ ထြက္ေလရပ္ၿပီး | |
| ငါ့ေနာက္ မလိုက္လာၾကနဲ႔ လို႔ ငါ မွာခဲ့ပါရေစ။ |
( ၂.၁၁.၁၉၅၉ မွ ၂၀ ? ? )
source by : မိုးမခ









0 ရဲ႔ အျမင္:
Post a Comment