| တခါတုန္းကေပါ့ ႏွစ္ကာလ မွတ္စုစာအုပ္ေတြအၾကား ၀ွက္ထားတဲ့ ပိေတာက္ေတြ ေသြ႔ေျခာက္ေနလည္း ရနံ႔မျပယ္…။ အဲဒီပိေတာက္ေတြမွာ ေမေမ့ ရနံ႔ကိုရတယ္ (က်ေနာ့္ရဲ႕ အမျဖစ္သူ) မမေလး ရနံ႔ကိုရတယ္ ဘ၀ရဲ႕ ပထမဆံုး ငယ္ခ်စ္ဦးရဲ႕ ရနံ႔ကိုရတယ္…။ ပိေတာက္ဆိုရင္ ေဇာ္ဂ်ီက ခ်စ္တယ္ ဒဂုန္တာရာကလည္း ခ်စ္တယ္ အေမ လူထုေဒၚအမာကခ်စ္သလို က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕သူ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးကလည္းခ်စ္တယ္ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ခ်ီလီကဗ်ာဆရာ နီရူဒါကလည္း ခ်စ္တယ္…။ မႏွစ္ကေပါ့ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမွာ ေနာက္က်ၿပီးမွ ပြင့္ခြင့္ရတဲ့ ပိေတာက္ေတြ နာဂစ္ ေျခြတာခံခဲ့ရ …။ ခုဆို တေယာတလက္ရဲ႕ ဘိုးတံေပၚမွာ ေ၀ဒနာနဲ႔ ပြင့္မယ့္ ပိေတာက္ေတြ ေရႊရည္လူးႏိုင္လိမ့္မယ္ … မထင္ဘူး။ ။ ကမာပုလဲ ဧၿပီ၊ ၂၀၀၉။ |
;)
အႀကီးၾကည့္ရန္ ႏွိပ္ပါ။
0 ရဲ႔ အျမင္:
Post a Comment