ေနာက္ဆံုးေခၚသံ - Final Call and Last Chance

အခုေနာက္ဆံုး၀င္လာတဲ့ သတင္းအရ အေမရိကန္ က ေဆးသေဘာၤကို ၀င္ခြင့္ျပဳဖ႔ို ့ေတာင္းဆိုေနေသးတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းပါပဲ။ ဒါဟာ က်ေနာ္တို ့ျမန္မာေတြကို ေနာက္ဆံုးေခၚသံလားလို႔ ့ေတြးေနမိတယ္။ ဒီေန ့မနက္မွာ ေရာ၀တီတိုင္းဖက္က လယ္သမားၾကီးတေယာက္နဲ ့စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။သူအေျပာအရ နအဖ က ဘာဆို ဘာမွထိထိေရာက္မကူညီေသးပါဘူးလို ့ဆိုတယ္။ ႏွစ္အိမ္ကို အားလူး ႏွစ္လံုး၊ လူႏွစ္ေယာက္ ၾကက္ဥတလံုး နဲ ့ဆန္ ႏွစ္ဗူးဆီသာရပါေသးသတဲ့။ မုန္းတိုင္းဆဲျပီးေနာက္စစ္တပ္က တပ္ရင္းမႈးနဲ ့အဖြဲ ့ေရာက္လာတယ္။ ဘာအကူညီမွမပါဘူး။

ေနာက္တပ္စုတစု လာထားတယ္။ သူတို ့ကိုလည္း ရာရွင္ေတြမေပးလိုက္ဘူး။ ဒီေတာ့ဒီစစ္သားသံုးဆယ္က ဒုကၡသည္ေတြဆီက ရသမ်ွစုေဆာင္းထားတဲ့ မရိွမဲ့ရိွမဲ့ေလးကို ကပ္စားသြားပါေသး သတဲ့။ သူထိုင္းဖက္ကိုလာရတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ သူတို ့အမ်ိဳးတေယာက္ ထိုင္းမွာလာအလုပ္လုပ္ေနလို ့လာေရာက္အကူညီေတာင္းတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ့သ႔ူကိုဘတ္၂ေထာင္သာကူညီလိုက္နုိင္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို ့နုိင္ငံေရးအသိုင္းအ၀ိုင္းကလူေတြကလည္း အရံႈးနဲ ့အသားက်ေနေတာ့ ရံႈးရင္လုပ္တတ္တယ္။ နိင္ရင္ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူး။ အခြင့္အေရးကိုအသံုးမခ်တတ္ၾကဘူး။ ၈ေလးလံုးလူထုတိုက္ပြဲအျမင့္ဆံုးအခ်ိန္မွာ
က်ေနာ္တို ့အစိုးရဖြဲ ့ဖို ့ ႏွစ္ရက္ဆက္တိုက္ၾကိဳးစားၾကတယ္။အစိုးရမဖြဲ ့နုိင္ခဲ့ၾကဘူး။ ဦးႏုကိုေထာက္ခံလိုက္ၾကဖ့ို ့ က်ေနာ္တို ့ၾကိဳးပန္းခ်က္ေတြဟာ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ရတယ္။ ( ဦးႏုအစိုးရအဖြဲ ့ကို ေထာက္ခံဖ႔ို ့ေသေရးရွင္ေရး တမ်ွအေရးၾကီးေနလို ့ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာေရာ၊ နိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကိုပါ အင္တိုက္အားတိုက္ ေျပာခဲ့ရတဲ့အတြက္အလြန္ပင္ပန္းသြားတယ္။ အစည္းအေ၀းျပီး ေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္လာတဲ့အတြက္ လူက အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ ျဖစ္သြားတယ္။ အစည္းအေ၀းေတြမွာအရမ္းစကားေျပာရတဲ့အတြက္ အ သလိုျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္စကားေျပာရင္ထစ္ထစ္သြားတယ္။ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္လန္ ့သြားပါတယ္။ ကိုေဇာ္မင္း (ေဒါက္တာ ေဇာ္မင္း) ကို သြားျပရတယ္။ သူက က်ေနာ္ကို ဂလူးက့ိုစ္ကုန္သြားတယ္လို့ ့ေျပာပါတယ္။ ဂလူးက့ိုစ္ႏွစ္လံုး ဆက္တိုက္သြင္းျပီး ႏွစ္ရက္နားခဲ့ရတာကို ခုထိမွတ္မိေသးတယ္။ )

၁၉၉၀ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္နိင္တယ္။ လုပ္ရမွာက ပါလီမန္ေခၚ။ အစိုးရခ်က္ျခင္းဖြဲ ့
ဒါပဲရိွတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။

၂၀၀၈ - အေျခခံဥပေဒ ကိုအတည္ျပဳဖို ့ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္တယ္။ ကိုခြန္ျမင့္ထြန္း ( အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ ့ခ်ဳပ္ ) ေရြးေကာက္ပြဲ ကိုယ္စားလွယ္က က်ေနာ္ကို ဘယ္လို သေဘာထားလဲလို ့ေမးေတာ့ - က်ေနာ္က ဆႏၵ ခံယူပြဲ မွာ က်ေနာ္တို ့ ရံႈးမွာကိုမပူပါဘူး။ နုိင္မွာကိုပဲပူတယ္။ သူက ရီပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို ့လည္းလို ့ေမးေတာ့ က်ေနာ္တ့ို ့ကရံႈးတာနဲ ့အသားက်ေနျပီ။ ေနတတ္ေနျပီ။ ရံႈးရင္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲကိုသိၾကတယ္။ နုိင္ရင္ေတာ့ ဘာမွဆက္မလုပ္တတ္ၾကတဲ့အတြက္ နုိင္မွာကို ပူတယ္လို ့ေျပာခဲ့ပါတယ္။

၂၀၀၈ - နာဂ်စ္မုန္တိုင္းဟာ ဒုကၡေတြကိုပဲသယ္လာတာမဟုတ္ဘူး ။ အခြင့္အလမ္းေတြကိုလည္း သယ္လာတယ္လို ့က်ေနာ္ျမင္တယ္။ အေမရိကန္သေဘာၤေပၚမွာ- Food တခုတည္းမဟုတ္ဘူး Freedom
လည္းပါလာပါတယ္။ အခြင့္အလမ္းကိုအရယူတတ္ၾကရမယ္။ အခ်ိန္ေကာင္းကိုတြက္ခ်က္တတ္ရမယ္။
အေရးၾကီးတာကကိုယ္ဘာလုပ္ရမလည္းဆိုတာသိၾကဖို ့လိုတယ္။

ျပည္တြင္းအင္အားစုေတြက ကယ္ဆယ္ေရးထဲမွာ စုျပံဳျပီးေရာက္ေနတာ မွားတယ္။ ဘာျဖစ္လို့လည္းဆိုေတာ့
အပ်က္အစီးက သိပ္ၾကီးလြန္းေနတယ္။ ရန္ကုန္က တက္ၾကြသူေတြ အားလံုး သြားကူရင္ေတာင္မေလာက္ဘူး။
ေနာက္ျပိးဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္သြားနိင္မွာလဲ။ ရန္သူကခြင့္ေပးေနရင္ေတာင္ေၿခကုန္လက္ပန္းက်သြားနိင္တယ္။
ေနာက္ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ ့ျမန္မာေတြက ဘယ္ႏွစ္သန္းဖိုးကူညီနိင္မွာမို ့လို ့လည္း။ အခုပင္လယ္ ထဲေရာက္ေနတဲ ့ စစ္သေဘာၤေတြေပၚမွာသာ အလံုအေလာက္အစားစာေတြရိွတယ္။ လူအင္အား ရိွတယ္။တကယ္နားလည္တဲ့ သူေတြပါလာတယ္။

ဒီေတာ့ ငါဒို ့အလုပ္ကဘာလဲ ။

ငါဒို ့အလုပ္က ဘာလဲ? ငါဒို ့အလုပ္က ဆႏၵျပပြဲေတြ ကိုေဖၚထုတ္ရမယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ကို Chaos ျဖစ္ေအာင္ျပန္ဖန္တီးရမယ္။ သံရံုးေတြေရွ ့ဆႏၵျပ။ အစာေပးပါ။ေရေပးပါေတာင္း။အသက္ရွင္သန္ခြင့္ကိုေတာင္း ကိုယ့္ကိုကူညီမဲ့သူေတြ၀င္ေရာက္ပတ္သက္လာေအာင္လုပ္။ဒါပဲ။

ေတာ္လွန္ေရးက ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုေတာ့ Revolution Without Rebels ျဖစ္ေနတယ္။နအဖက ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ ့တိုက္ေနတာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မီဒီယာေတြနဲ ့စစ္ျဖစ္ေနသလိုပဲျဖစ္ေနတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ကမရိွေတာ့ဘူးကိုး။ ဒီမွာေတြ႔ေနရတာေတြကေတာ့ ပေရာဂ်က္လူးရွင္း ျဖစ္ေနၾကျပီ။

ဖံြံ႔ၿဖိဳးေရးသမားေတြျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဘယ္သူကမွေတာ္လွန္ေရးအေၾကာင္း၊ တိုက္ပြဲအေၾကာင္း၊ လက္နက္ေတြစုေဆာင္းၾကဖို ့အေၾကာင္း မေျပာၾကေတာ့ဘူး။ ေျပာရင္လည္းမၾကိဳက္ၾကေတာ့ဘူး။

နုိင္ငံျခားက ျမန္မာေတြကလည္း လြတ္ေျမာက္ေရးအေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္တိုက္ပြဲ
၀င္အင္အားေတြကို ကူညိီဖို ့မေျပာဘူး။ က်ေနာ္ တို ့မုန္တိုင္းျဖစ္ကတည္းက
ျပည္တြင္းလႈပ္ရွားမႈအတြက္ ေဒၚလာ ၁၆၆၅ သာ ရရိွဘူးေသးတယ္။ သန္းနဲ ့ခ်ီျပီး အကူညီေတြရတဲ့အဖ႔ြဲ ့ေတြရတယ္။ သိန္းနဲ ့ခ်ီျပီးရတဲ့သူေတြရတယ္။ ဒါေပမဲ ့တိုက္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းကရဲေဘာ္ေတြကေတာ့ ေျခဗလာပဲ ကိုယ္ထမင္းကိုယ္စားျပီး ရဲရဲေတာက္ဆႏၵျပေနတဲ့ပံုေတြေတြ ့ရေတာ့ ဘယ္လို ၾကည္ညိဳမွန္းမသိဘူး။
က်ေနာ္တို႔ေတာ္လွန္ေရးက Revolution without rebels သာျဖစ္ေနေပမဲ ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့
ရိုက္သတ္ရင္ လက္ေညာင္းသြားမယ္။ ေသာက္ပါးစပ္ေတြ ေျပာလိုက္တဲ့ နုိင္ငံေရး။ ေျပာလုိက္တဲ့ေပၚလစီ။
ဒီၾကားထဲ အေမရိကန္က ၀င္တိုက္တာ မလိုခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ေသာက္သံေတြက ထြက္လာလိုက္ေသးတယ္။ သူတ႔ို ့ၾကည္ ့ေတာ့လည္း ေဒါသထြက္လို ့ေတာင္ ေသနပ္တခ်က္မေဖါက္ဘူးၾကတဲ့သူေတြျခည္းပဲ။
ၾကြက္ေသဖို ့အေရးမွာ ေၾကာင္နီခုတ္မွ ေၾကာင္ျပာခုတ္မွလုပ္ေနေသးတယ္ေလ။

ကဲ ရဲေဘာ္တို ့ ဒို ့ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ ။ အေမရိကန္ကေတာ့ေဆးသေဘာၤ၀င္ခြင့္ျပဳပါလို႔ ့ေနာက္ဆံုးေခၚသံေပးေနျပီ။
ကိုမိုးသီးဇြန္ ဘေလာ့ဂ္ မွ မွ်ေ၀တင္ျပပါသည္။
ကိုမိုးသီးဇြန္ အား ေက်းဇူးတင္ပါသည္။